همدلی: چگونه احساسات دیگران را بفهمیم و به آن ها پاسخ دهیم؟
همدلی به شما کمک می کند تا همه چیز را از منظر دیگران ببینید، با احساسات آنها همدردی کنید و روابط قوی تری ایجاد کنید – در محل کار، مدرسه و زندگی شخصی.
همدلی چیست؟
همدلی توانایی دیدن چیزها از دیدگاه دیگران و احساس کردن به جای آنهاست. اینکه خودتان را در جای دیگران قرار دهید باعث می شود تا با دیگران با دلسوزی رفتار کنید و هر کاری که می توانید را برای بهبود وضعیت آنها انجام دهید. با همدلی کردن، می توانید ناراحتی فرد مقابل و همچنین ناراحتی خود را کاهش دهید.
تصور کنید به خانه می آیید و متوجه می شوید که همسر یا شریک زندگی تان بیمار است. حتی اگر روز خوبی را سپری کرده باشید، ناگهان ناراحتی آنها را احساس می کنید و شروع به توجه کردن به نیازهای آنها می کنبد. اگر دوستی از رفتار رئیسش با او عصبانی است، احتمالاً احساس ناامیدی او را درک خواهید کرد. شاید نتوانید مشکل او را حل کنید، اما می توانید درک کنید که دوستتان باید احساساتش را تخلیه کند.
همدلی فقط در مورد سختی ها نیست. وقتی فرزندتان در مورد چیزی هیجان زده می شود، شادی او را احساس می کنید. وقتی دوست شما به یک شوخی می خندد، شما نیز به همراه او می خندید. همدلی به شما این امکان را می دهد که با افکار و احساسات دوستان و عزیزانتان ارتباط برقرار کنید و روابط خود را عمیق تر کنید.
همدلی می تواند به افرادی که نمی شناسید نیز تعمیم یابد. برای مثال، اگر فردی را دیدید که در یک مهمانی تنها نشسته است، ممکن است با تنهایی او همدلی کنید و با او گپ بزنید. اگر تصاویری از افراد دیگری را دیدید که در آن سوی دنیا رنج می‌برند، ممکن است برای کمک به کاهش درد و رنج آنها منابعی اهدا کنید. از طرف دیگر، وقتی می بینید که یک جمعیت در تلویزیون از خوشحالی فریاد می زنند، ممکن است شما نیز احساس سرخوشی کنید . لذت آنها تبدیل به لذت شما می شود.
چرا همدلی مهم است؟
همدلی نقش مهمی در زندگی شما دارد. اول اینکه می تواند پیوندهای شما را با افرادی که با آنها تعامل دارید تقویت کند. همانطور که سعی می کنید دیگران را درک کنید، همچنین باعث می شوید که آنها احساس کنند که شنیده شده و درک می شوند. در این صورت احتمال بیشتری وجود دارد که وقت بگذارند و با شما همدلی کنند. این رابطه شما را عمیق تر می کند و آن ارتباطی را که همه ما آرزویش را داریم ترویج می کند.
تحقیقات نشان می دهد که داشتن یک شبکه حمایت اجتماعی قوی باعث افزایش شادی افراد می شود. از آنجایی که همدلی منجر به روابط بهتر می شود، می تواند یک جزء کلیدی برای ساختن یک زندگی رضایت بخش تر باشد.
همدلی همچنین می تواند:
ایجاد انگیزه : همدلی می تواند به شما انگیزه دهد تا اقداماتی را انجام دهید که زندگی دیگران را بهبود می بخشد. این اقدامات ممکن است شامل هر چیزی باشد، از اهدای کمک به یک موسسه خیریه گرفته تا تشویق یک دوست برای کمک گرفتن برای سوء مصرف الکل و یا صرفا دلداری دادن به کسی با در آغوش گرفتن.
تصمیم گیری : در موقعیت های اجتماعی، همدلی می تواند به شما کمک کند تا در مورد عاقلانه ترین اقدام تصمیم بگیرید. اگر به نظر می رسد که همسرتان بخاطر کار استرس دارد، می توانید استنباط کنید که بهترین زمان نیست که از او بخواهید مسئولیت های بیشتری را به عهده بگیرد.
کاهش فرسودگی شغلی : نتایج یک مطالعه نشان می دهد که همدلی ممکن است در کاهش فرسودگی شغلی مفید باشد. این به این دلیل است که همدلی امکان ارتباط و همکاری مؤثرتر را حتی در محیط های کاری دشوار فراهم می کند.
کاهش تعارض و اختلافات : به عنوان مثال، اگر با همکار خود درگیر مشاجره شدیدی هستید، همدلی با آنها می تواند شما را از انتقاد بیش از حد یا بی رحمانه رفتار کردن باز دارد. هنگامی که درک بهتری از دیدگاه شخص دیگری پیدا کردید، راحت تر به سمت مصالحه می روید.
چرا نمی توانیم همدلی کنیم؟
در برخی شرایط، اینکه نتوانید همدلی کنید طبیعی است. ممکن است برای همدلی کردن با کسی که شما را مورد آزار و اذیت قرار داده یا با عزیزانتان بدرفتاری کرده است مشکل داشته باشید. این فقط می تواند عدم همدلی موقعیتی باشد و نشان دهنده میزان همدلی شما با مردم به طور کلی نباشد.
برخی تجربیات ممکن است ظرفیت همدلی شما را کاهش دهد. به عنوان مثال، برخی از تحقیقات نشان می دهد که همدلی می تواند با گذراندن دوره آموزشی دانشجویان پزشکی کاهش یابد. این ممکن است به دلیل فرسودگی شغلی باشد، زیرا دانشجویان پزشکی با بار کاری استرس زا و افزایش مسئولیت ها دست و پنجه نرم می کنند. دانشجویان پزشکی همچنین ممکن است از جداسازی هیجانی برای محافظت از خود در برابر پریشانی روانی در حین کار یا حفظ حرفه ای بودن هنگام برخورد با بیماران استفاده کنند.
مطالعات دیگر نشان می دهد که سطح همدلی در دانشجویان پزشکی یا افزایش می یابد یا بدون تغییر باقی می ماند.
چندین بیماری روانی، اختلالات رشدی و اختلالات شخصیتی ممکن است شامل ظرفیت همدلی پایین باشد:
اختلال شخصیت مرزی (BPD) BPD شامل ناامنی شدید، نوسانات عاطفی شدید و یک تصویر ناپایدار از خود است. افراد مبتلا به BPD ممکن است سطح نرمال همدلی شناختی داشته باشند، اما در همدلی عاطفی مشکل دارند.
اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) افراد خودشیفته اغلب الگوی خود محوری و تکبر شدید و همچنین نیاز شدید به تحسین را از خود نشان می دهند. برخی تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به NPD ممکن است همدلی پایینی داشته باشند. همچنین ممکن است آنها درجه ای از همدلی داشته باشند اما انگیزه کمی برای عمل به این احساسات در آن ها داشته باشند.
ماکیاولیسم این یک ویژگی شخصیتی است که شامل تمایل به دستکاری و نادیده گرفتن اخلاق است. افرادی که این ویژگی را دارند ممکن است تمایل کمی برای عمل بر اساس همدلی داشته باشند.
سایکوپتی اختلالی است که با بی‌رحمی و رفتار ضداجتماعی مشخص می‌شود. فقدان همدلی عاطفی، اما نه لزوماً همدلی شناختی، از ویژگی های این اختلال است.
همدلی یک ویژگی ثابت نیست. به آن عضله ای فکر کنید که با ورزش کردن می توان آن را قوی کرد. توسعه مهارت های گوش دادن، توجه به زبان بدن و افزایش هوش هیجانی می تواند توانایی شما را در همدلی با دیگران افزایش دهد. پذیرش آسیب پذیری خود و در نظر گرفتن دیدگاه های جدید نیز می تواند کمک کننده باشد.
تفاوت همدلی و همدردی
در حالی که این دو کلمه اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، بین همدردی و همدلی تفاوت زیادی وجود دارد. بر خلاف همدلی، همدردی شامل شریک بودن احساساتتان با دیگری نیست. وقتی که همدردی می کنید، به مشکل یا بدبختی آن شخص اهمیت می دهید و برای رنج او متاسف هستید، اما درد او را به طور کامل احساس نمی کنید.
وقتی دوستی سوگ را تجربه می‌کند، برای مثال، اگر شما با او همدردی کنید، می‌فهمید که چرا احساس غمگینی می‌کند، و برای سوگ او متاسف هستید. با این حال، اگر با او همدلی کنید، می‌توانید غم و اندوهی را که او دارد تجریه می کند را نیز احساس کنید. همدردی بیشتر یک احساس ترحم برای فرد است، در حالی که همدلی بیشتر احساس دلسوزی و نزدیکی برای آنهاست.
مولفه های متفاوت همدلی
محققان دو مؤلفه برای همدلی شناسایی کرده اند: عاطفی و شناختی.
همدلی عاطفی (یا احساسی): توانایی احساس آن چیزی است که دیگران احساس می کنند. اگر همسرتان استرس دارد و غمگین است، ممکن است که به شما نیز احساس استرس و غمگینی دست دهد. اگر دوستتان سرحال و خوش حال باشد، شما نیز لبخند می زنید زیرا شادی او مسری به نظر می رسد.
همدلی شناختی: توانایی شناخت و درک وضعیت روانی فرد دیگر است. این به شما بینشی نسبت به دیدگاه و احساسات طرف مقابل می دهد. اگر متوجه شدید که همسرتان عصبانی است، می‌توانید پیش‌بینی کنید که شوخی کردن با او در این شرایط کار اشنباهی است و احتمالا او را عصبانی تر خواهد کرد. اگر بتوانید تشخیص دهید که دوستتان احساس درماندگی می کند، از طغیان ناگهانی او تعجب نخواهید کرد.
این دو جزء همدلی به شبکه های عصبی متفاوتی در مغز شما نیاز دارند. بنابراین، ممکن است همدلی شناختی بالا اما همدلی عاطفی کمی داشته باشید و بالعکس.
