منابعی برای خانواده و نزدیکان

منابعی برای خانواده و نزدیکان افراد مبتلا به اختلالات شخصیت

روابط شکننده

آیا کسی که شما به او اهمیت می دهید اختلال شخصیت مرزی دارد؟

از زبان یک فرد در ارتباط با فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی:

پس از گذشت 15 سال از ازدواجم و خواندن کتاب ها و مقالات متعدد و گفت و گو با مشاوران مختلف، هنوز نفهمیدم کجای کارم اشتباه بوده است. من 15 سال را با تعجب، نگرانی و باور به چیزهای زیادی که او درباره ی من به من میگفت  گذراندم. به خودم شک داشتم و خیلی اذیت شدم، بدون اینکه دلیلش را بدانم.

بالاخره یک روز بعد از تحقیق در کتابخانه، صحبت با متخصصان بالینی، گفتگو با مشاور، خواندن مقالات و همچنین صحبت با دوستانم حقیقت را پیدا کردم. به‌آرامی شروع به گریه کردم. با اینکه نمی‌توانستم اختلال شخصیت مرزی او را برای دیگران جا بیندازم و توضیح دهم که او نیاز به کمک دارد، اما بااین‌حال فهمیدم که جریان از چه قرار است. اشتباه از من نیست و الان حقیقت را می‌دانم.

شدت رفتار افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

کسانی که مبتلا به اختلال شخصیت مرزی هستند، احساساتی شبیه افراد دیگر دارند. آن‌ها کارهایی مشابه با دیگران انجام می‌دهند. تفاوت آن‌ها در این است که:

اساساً اختلال شخصیت مرزی دلیل رفتار متفاوت نیست؛ اما رفتار آن‌ها ازیک‌طرف پیوستار دور است به عبارتی آنها تحریک‌پذیری بالاتری به همراه دارند.

محققان اصطلاح (مرزی) را در نیمة اول قرن بیست ابداع کردند، هنگامی که دریافتند افراد رفتارهایی از خود نشان می‌دهند که در مرز بین روان‌نژندی و روان‌پریشی قرار دارد و آن را اختلال شخصیت مرزی نامیدند. اگرچه این واژه در دهة 1970 برای مدتی کنار گذاشته شد. اما پس از مدتی جا افتاد و ماندگار شد.

اختلال شخصیت مرزی چیست؟

اختلال شخصیت مرزی  (BPD)  یک اختلال  است که با نوسانات شدید خلق‌وخو، بی‌ثباتی در روابط بین‌فردی و تکانشگری (رفتار نامناسب با شرایط) مشخص می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال ترس شدیدی از طردشدن دارند و در تنظیم هیجانات خود به‌ویژه خشم مشکل دارند.

اختلال شخصیت مرزی متعلق به اختلالات شخصیت خوشه B است که شامل رفتارهای نمایشی و نامنظم است.

بسیاری از افرادی که با فرد مبتلا به اختلال شخصیت  مرزی زندگی می‌کنند نمی‌دانند که آنها به آن مبتلا هستند.

افرادی که به شخص مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اهمیت می‌دهند معمولاً هنگامی که در مورد ریشه‌های نامنظم، آسیب‌زا و گیج‌کنندة این اختلال آگاهی پیدا می‌کنند، دچار شگفتی می‌شوند. آن‌ها اغلب تعجب می‌کنند که چرا پیش‌تر در مورد اختلال شخصیت مرزی چیزی نشنیدند، بخصوص اگر از روان‌درمانی کمک

گرفته باشند.

چرا ما چیز زیادی دربارة اختلال شخصیت مرزی نمی‌شنویم؟

در حین خواندن این مطلب، ممکن است مشتاق باشید در مورد اختلال شخصیت مرزی با فرد مبتلا به این اختلال صحبت کنید. یادگیری در مورد این اختلال می‌تواند کمک زیادی به روابط شما با شخص مرزی بکند. شما احتمالاً این‌گونه گمان می‌کنید که او حتماً قدردان شما خواهد بود و به‌سرعت به‌سوی درمان برای فائق آمدن بر مشکل خود می‌شتابد. متأسفانه واقعیت طور دیگری است. اعضای خانواده‌ها بارهاوبارها به ما گفته‌اند که عزیزانشان در عوض با عصبانیت، انکار و انبوهی از انتقادات به آن‌ها پاسخ داده‌اند. غالباً فرد دارای ویژگی‌های اختلال شخصیت مرزی به اعضای خانواده این اتهام را وارد می‌کند که آن‌ها خودشان این اختلال را دارند. سناریو های دیگری نیز وجود دارد: ممکن است آن‌ها از این اطلاعات برای انکار مسئولیت رفتار خود استفاده کنند " من نمی‌توانم کارهایی که از من می‌خواهید انجام بدهم، مرا درک کنید؛ من یک بیمار مرزی هستم."

از یک درمانگر واجد شرایط کمک بگیرید

مسائل در اینجا پیچیده هستند، عجله نکنید، افکار خود را با یک درمانگر مجرب در زمینه درمان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در میان بگذارید.

 به‌طورکلی، ترجیح داده می‌شود که فرد در مورد اختلال شخصیت مرزی از یک درمانگر بیاموزد، نه از شما. اگر فرد بالغ است و در حال حاضر به یک درمانگر مراجعه می‌کند، احتمالاً درمانگر به دلیل قوانین رازداری در مورد اختلال شخصیت مرزی با شما در مورد مشکلات و معضلات فرد مبتلا صحبت نخواهد کرد. باوجود این می‌توانید نگرانی‌های خود را با یک مشاور در میان بگذارید.

وقتی شما می‌دانید و آن‌ها نمی‌دانند

روابط شکننده‌تر خواهند شد اگر شما نسبت به تشخیص احتمالی اختلال شخصیت مرزی آگاه باشید و دیگری ناآگاه. به‌عنوان‌مثال، فردی بیان داشت که نمی‌توانست در مورد اختلال شخصیت مرزی با همسرش که گمان می‌رفت دچار این اختلال است صحبت کند، چرا که او مسئولیت اقدامات خود را نمی‌پذیرفت و در مورد همیشه "قربانی بودن" خود شکایت می‌کرد. بدیهی است که صحبت‌کردن درباره درمان چاره کار نبود. او همچنین گمان می‌کرد که با همسرش صادقانه رفتار نکرده است، چرا که او از  ایمیل متفاوتی برای دریافت اطلاعات در مورد اختلال شخصیت مرزی استفاده کرده بود.

 شما فقط با مشاوره با یک متخصص سلامت روان که دارای تجربة درمان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی است، می‌توانید تصمیم بگیرید که چگونه اقدام کنید.

در تشخیص گیر نکنید

به‌جای اینکه روی تشخیص تأکید کنید، به فرد کمک کنید تا آگاه شود که در هر رابطه‌ای،  هر دو نفر مسئولیت آن را بر عهده دارند (ممکن است احساس کنید شخص مرزی مسئول همه مشکلات است، اما اکنون این فرض را کنار بگذارید)

پیام شما به‌طرف مقابلتان باید این باشد که وقتی مشکلی در روابط وجود دارد، هر دو نفر باید روی آن کار کنند. اگر به نظر نمی‌رسد فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی رویکرد همکاری برای اصلاح این رابطه داشته باشد، ممکن است بخواهید روی تعیین محدودیت‌ها تمرکز کنید.

شخص مرزی مسئول 50 درصد رابطه و شخص مقابل او مسئول نیمه دیگر آن است. هدف از این مطلب مقصر دانستن فرد مرزی در روابط نیست. در زندگی واقعی، روابط چند وجهی اند. صدها عامل غیرمرتبط با اختلال شخصیت مرزی بر روابط تاثیر می گذارد.

بدانید که امیدی هست

اختلال شخصیت مرزی یکی از اختلالاتی است که در مورد تشخیص آن بیشترین کژفهمی رخ‌داده است و آن این است که مبتلایان هرگز بهبود نخواهند یافت. در واقع، داروها می‌توانند به کاهش افسردگی، دمدمی‌مزاجی و تکانشگری آن‌ها کمک کنند. در تحقیقات تجربی اثربخشی برخی از درمان‌های خاص ثابت شده است. ما بسیاری از افراد مرزی بهبودیافته را ملاقات کرده‌ایم که دیگر اشتیاقی برای صدمه‌زدن به خود احساس نمی‌کنند، احساس خوبی نسبت به خود دارند و کسانی هستند که با لذت عشق را ارائه و دریافت می‌کنند.

اگر شخص مرزی از کمک و درمان امتناع کرد چه؟ هنوز امیدی هست. با اینکه نمی‌توانید فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی را تغییر دهید. با بررسی رفتار و اصلاح اعمال خود، می‌توانید از قطار هیجانات پیاده شده و زندگی خود را اصلاح کنید.

در پایان، به این نکته می‌توان اشاره کرد که افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در صورت همکاری و تداوم درمان، بهبود و افزایش بهزیستی روانی در طول زندگی برای آن‌ها رقم خواهد خورد.