خدمات درمانی

اگر به فکر درمان روان‌شناسی هستید، ممکن است قبلاً متوجه تعداد زیاد رویکردهای درمانی موجود شده باشید. اگرچه برخی از رویکردها برای هر اختلال خاص بهترین کارایی را دارند، برخی دیگر می‌توانند به طیف وسیعی از مسائل کمک کنند.

در درمان، شما با یک روان‌درمانگر حرفه‌ای کار خواهید کرد. کاری که در هر جلسة درمانی انجام خواهید داد به  رویکرد درمانگر و مسائلی که می‌خواهید به آنها رسیدگی کنید بستگی دارد.

می‌توانید انتظار داشته باشید که مدتی را صرف صحبت  دربارة اینکه چگونه موقعیت‌ها، هیجانات و رفتارهای چالش‌برانگیز بر زندگی شما تأثیر می‌گذارد کنید.

این کار ممکن است با  برخی رویدادهای منفی یا افکار ناراحت‌کننده همراه باشد. ممکن است در لحظه دشوار باشد، اما نتیجه نهایی معمولاً یک زندگی شادتر و رضایت‌بخش‌تر است.

در اینجا نگاهی به چهار نوع رایج درمان و زیرشاخه‌های مرتبط با آنها می‌اندازیم. درک فلسفه‌های مختلف پشت هر نوع درمان می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید کدام رویکرد برای شما بهترین است.

1. درمان روان پویشی

درمان روان پویشی از روانکاوی الهام گرفته شده و رویکردی بلندمدت برای درمان روان‌شناختی است.

در روانکاوی، شما می‌توانید انتظار داشته باشید که در مورد هر چیزی که در ذهن خود دارید صحبت کنید تا الگوهایی را در افکار یا رفتاری که باعث پریشانی شما شدند را کشف کنید. همچنین رایج است که در مورد دوران کودکی و گذشته خود، همراه با رؤیاها یا تخیلات تکراری که ممکن است داشته باشید صحبت کنید.

سازوکار درمان روان پویشی چگونه است؟

در درمان روان پویشی، شما با یک درمانگر کار خواهید کرد تا ارتباط بین ضمیر ناخودآگاه و اعمال خود را کشف کنید. این فرایند شامل بررسی هیجانات، روابط و الگوهای فکری شماست.

درمان روان پویشی در مقایسه با درمان شناختی رفتاری (CBT) و سایر انواع درمان می‌تواند یک رویکرد طولانی‌مدت برای درمان روان‌شناختی باشد. روانکاوی سنتی شکل فشرده‌ای از درمان است که افراد می‌توانند سال‌های زیادی از آن بهره بگیرند. تحقیقات حاکی از آن است که بسیاری از افراد حتی پس از تکمیل درمان روان پویشی به بهبود خود ادامه می دهند.

درمان روان پویشی برای چه  اختلالاتی کاربرد دارد؟

درمان روان پویشی ممکن است انتخاب خوبی برای رسیدگی به موارد زیر باشد:

2. رفتار درمانی

رفتاردرمانی یک رویکرد متمرکز و کنشگرا برای درمان روان‌شناختی است.

بر اساس تئوری رفتاری، رفتارهای خاصی از چیزهایی که درگذشته آموخته‌اید ایجاد می شود. برخی از این رفتارها ممکن است بر زندگی شما تأثیر منفی بگذارد یا باعث ناراحتی و آشفتگی شما شود.

رفتاردرمانی می‌تواند به شما در تغییر پاسخ‌های رفتاری کمک کند.

سازوکار رفتاردرمانی چگونه است؟

در رفتاردرمانی، شما زمان زیادی را صرف صحبت در مورد دلایل ناخودآگاه رفتار خود یا کارکردن با مشکلات عاطفی نخواهید کرد.

در عوض، روی راه‌هایی برای تغییر واکنش‌های رفتاری و الگوهایی که باعث ناراحتی می‌شوند، تمرکز خواهید کرد.

انواع فرعی رفتاردرمانی

انواع مختلفی از رفتاردرمانی وجود دارد، از جمله:

حساسیت‌زدایی سیستماتیک:  حساسیت‌زدایی سیستماتیک تمرینات آرمیدگی را با قرارگرفتن تدریجی در معرض چیزی که از آن می‌ترسید ترکیب می‌کند. این می‌تواند به شما کمک کند تا به‌آرامی عادت کنید که احساس ترس و اضطراب را با یک واکنش آرامش‌بخش جایگزین کنید.

انزجار درمانی: در این درمان، شما یاد می‌گیرید که رفتاری را که می‌خواهید تغییر دهید با چیزی که به‌نوعی ناخوشایند است مرتبط کنید. این ارتباط ممکن است به شما کمک کند این رفتار را متوقف کنید.

غرقه‌سازی: شبیه حساسیت‌زدایی سیستماتیک است، اما شامل رویارویی مستقیم با ترس‌های شما از ابتدا و نه تدریجی است. برای مثال، اگر فوبیای سگ دارید، اولین مرحله مواجهه ممکن است نشستن در اتاقی با سگ‌های دوستانه و بازیگوش باشد. از سوی دیگر، با حساسیت‌زدایی سیستماتیک، اولین مرحله ممکن است نگاه‌کردن به تصاویر سگ‌ها باشد.

رفتاردرمانی برای چه اختلالاتی کاربرد دارد؟

رفتاردرمانی ممکن است گزینه خوبی برای رسیدگی به موارد زیر باشد:

3. درمان شناختی رفتاری CBT

درمان شناختی رفتاری یک رویکرد کوتاه‌مدت برای درمان روان‌شناختی است. این رویکرد  شبیه به رفتاردرمانی است، اما به الگوهای فکری ناسازگار یا افکار مشکل‌ساز نیز می‌پردازد.

ایده پشت درمان شناختی رفتاری این است که برخی از احساسات یا باورهایی که در مورد خود یا موقعیت‌های زندگی‌تان دارید می‌تواند منجر به پریشانی شما شود. این پریشانی ممکن است به مسائل مربوط به‌سلامت روان دامن بزند، همراه با آنها رخ دهد، یا به‌عنوان عارضه سایر مشکلات سلامت روان ایجاد شود.

سازوکار درمان شناختی رفتاری چیست؟

در جلسات شناختی رفتاری، شما روی شناسایی الگوها و یادگیری بیشتر در مورد تأثیر منفی آنها بر شما کار خواهید کرد.

با راهنمایی درمانگر خود، راه‌هایی را برای جایگزینی الگوهای فکری یا رفتارهای منفی با الگوهایی که مفیدتر و دقیق‌تر هستند، کشف خواهید کرد.

مانند رفتاردرمانی، درمان شناختی رفتاری نیز زمان زیادی را صرف رسیدگی به رویدادهای گذشته نمی‌کند. در عوض، بر پرداختن به علائم موجود کنونی و ایجاد تغییرات تمرکز دارد. این درمان اغلب شامل تکالیف یا تمرین خارج از جلسه درمانی است.

به‌عنوان‌مثال، ممکن است افکار منفی‌تان را در بین جلسات یادداشت کنید. این تمرین کمک می‌کند تا آنچه را که در درمان می‌آموزید تقویت کنید و مهارت‌های جدید خود را در موقعیت‌های روزمره به کار ببرید.

انواع فرعی درمان شناختی رفتاری:

رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) از مهارت‌های درمان شناختی رفتاری استفاده می‌کند، اما پذیرش و تنظیم هیجانی را در اولویت قرار می‌دهد.

شما می‌توانید انتظار داشته باشید که روی توسعه مهارت‌ها برای مقابله با موقعیت‌های ناراحت‌کننده یا چالش‌برانگیز کار کنید.

همچنین یاد می‌گیرید که چگونه احساسات دشوار را در زمان بروز آنها بپذیرید و با آنها کنار بیایید.

DBT در ابتدا برای درمان اختلال شخصیت مرزی ایجاد شد.

رفتاردرمانی هیجانی عقلانی (REBT) به شما کمک می‌کند تا یاد بگیرید چگونه باورهای غیرمنطقی را که به پریشانی عاطفی یا مسائل دیگر کمک می‌کنند، به چالش بکشید.

ایده پشت رفتاردرمانی هیجانی عقلانی این است که جایگزینی افکار غیرمنطقی با افکار منطقی‌تر می‌تواند بهزیستی شما را بهبود بخشد.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) یکی از جدیدترین زیرگروه‌های CBT است.

این رویکرد درمانی در اصل یک تمرین مبتنی بر ذهن‌آگاهی است که بر پذیرش احساسات منفی به‌جای تلاش برای سرکوب آنها و بر یادگیری جلوگیری از پراکنده شدن افکار غیرمفید متمرکز است.

درمان شناختی رفتاری برای چه اختلالاتی کاربرد دارد؟

درمان شناختی رفتاری ممکن است گزینه خوبی برای رسیدگی به موارد زیر باشد:

CBT همچنین میتواند برای برخی اختلالات زمانی که به دارو ترکیب شود بسیار مفید است

4. درمان وجودی یا اگزیستانسیال

در این رویکرد فلسفی به درمان، شما مفاهیمی مانند مسئولیت انتخاب‌های خود و آزادی خود را در انتخاب در نظر خواهید گرفت. ممکن است زمانی را صرف صحبت در مورد اینکه بخش‌های خاصی از زندگی‌تان برای شما چه معنایی دارد و چگونه ممکن است معنای بیشتری در زندگی پیدا کنید، بگذرانید.

ساز وکار درمان وجودی چگونه است؟

درمانگر به شما کمک می‌کند تا در جهت رسیدن به هدفی که رضایت‌بخش‌ترین هدف زندگی‌تان است، کار کنید. تا حد زیادی شما را قادر می‌سازد خود واقعی‌تان باشید. شما زمانی را صرف بررسی راه‌های رشد و افزایش‌پذیرش خود و بحث در مورد مسائلی می‌کنید که با آنها سروکار دارید.

اصل مهم دیگر در درمان وجودی، توجه مثبت بی‌قیدوشرط است.

این به‌سادگی به این معنی است که درمانگر شما را می‌پذیرد، حتی اگر در برخی موارد با شما مخالف باشد. درمان وجودی  به‌ویژه برای مقابله با قضاوت منفی (درک شده یا واقعی) از سوی دیگران مفید است.

به‌طورکلی، شما کسی هستید که جلسه را هدایت می‌کنید. درمانگر شما در صورت نیاز وارد عمل می شود، اما در غیر این صورت فعالانه به شما گوش می‌دهد و گهگاه سؤالاتی می‌پرسد تا مطمئن شود که آنچه شما می‌گویید را درک می‌کند

درمان‌  وجودی برای چه اختلالاتی کاربرد دارد؟

درمان وجودی می‌تواند برای رسیدگی به موارد زیر مفید باشد:

لازم به ذکر است که درمان وجودی توانایی لازم برای درمان اختلالات روان‌شناختی را به‌صورت کامل ندارند و ازاین‌جهت نمی‌توانند رویکرد مناسبی برای درمان اختلالات روان‌شناختی عمیق باشند.

چگونه رویکرد درمانی موردنظرمان را انتخاب کنیم؟

در نهایت، انتخاب با شماست. به‌خاطر داشته باشید که بسیاری از درمانگران از ترکیبی از تکنیک‌های انواع مختلف درمان استفاده می کنند. همچنین کاملاً قابل‌قبول است که یک روش را امتحان کنید، متوجه شوید که برای شما کار نمی‌کند، و نوع دیگری را امتحان کنید.

درمان می‌تواند دشوار باشد، صرف‌نظر از رویکردی که انتخاب می‌کنید. ممکن است در موردبحث درباره علائم سلامت روان و افکار شخصی با یک غریبه احساس ناراحتی یا عصبی کنید. این اغلب باگذشت زمان آسان‌تر می شود.

چه دوران سختی را در زندگی سپری کنید یا یک مشکل روان‌شناختی داشته باشید که باعث ناراحتی جدی می شود، درمانگر شما آموزش‌دیده است تا بدون قضاوت به شما کمک کند.

هنگام مراجعه با درمانگر، چند نکته را در نظر داشته باشید:

به چه مسائلی می‌خواهید بپردازید؟

آیا ویژگی خاصی وجود دارد که در یک درمانگر می‌خواهید؟ به‌عنوان‌مثال، آیا با هم‌جنس خود، راحت‌تر هستید؟

چقدر می‌توانید در هر جلسه هزینه کنید؟

روان‌درمانی در کجای برنامه و اولویت‌های برنامه شما قرار می‌گیرد؟ آیا به درمانگری نیاز دارید که بتواند شما را در روز خاصی از هفته ببیند؟ یا کسی که جلسات شبانه دارد؟

به یاد داشته باشید، اگر درمانگر یا نوع درمان برای شما جواب نمی‌دهد، تغییردادن درمانگر اشکالی ندارد. به تلاش ادامه دهید تا زمانی که کسی را پیدا کنید که احساس خوبی به شما بدهد.